10 July 2013
(၁ဝ)ႏွစ္ အရြယ္မွာ အေမရဲ႕ အရိုက္ကိုခံရေတာ့ သူငုိတယ္။
(၂ဝ)ႏွစ္ အရြယ္မွာ အေမရဲ႕ အရိုက္ကိုခံရေတာ့ သူေဒါသထြက္တယ္။
(၃ဝ)ႏွစ္ အရြယ္မွာ အေမရဲ႕ အရိုက္ကိုခံရေတာ့ သူေအာင့္ခံတယ္။
(၄ဝ)ႏွစ္ အရြယ္မွာ အေမရဲ႕ အရိုက္ကိုခံရေတာ့ သူ ရယ္တယ္။
(၅ဝ)ႏွစ္ အရြယ္မွာ အေမရဲ႕ အရိုက္ကိုခံရေတာ့ သူငိုတယ္။
အသိ
(၁ဝ)ႏွစ္ အရြယ္မွာ နားမလည္လို႔ သူငိုတယ္။
(၂ဝ)ႏွစ္ အရြယ္မွာ မသိလို႔ သူေပါက္ကဲြတယ္။
(၃ဝ)ႏွစ္ အရြယ္မွာ နားလည္လာလို႔ သူေအာင့္ခံတယ္။
(၄ဝ)ႏွစ္ အရြယ္မွာ ပိုနားလည္လာလို႔ သူရယ္တယ္။
(၅ဝ)ႏွစ္ အရြယ္မွာ ေက်းဇူးတင္လို႔ သူငိုတယ္။
(
၆ဝ)ႏွစ္၊ (၇ဝ)ႏွစ္မွာ အတိတ္ အမွတ္တရေတြထဲက ေႏြးေထြးႏူးညံ့မႈေတြကို ရွာယူရင္း အေမကို သူလြမ္းဆြတ္ သတိရေနခဲ့တယ္။
